Er is een vleugje onderwatercircus en veel van de artiesten zijn acrobaten. Het zeewater, als dat het is, is geelachtig bruin. Een volle zon komt op uit de wieg van de Zonnekoning, terwijl een maan van Saturnus om de planeet draait. De uitgesneden animatie beweegt zich luchtig door een door de tijd vervormde wereld, waar duizeligheid nauwelijks een evenwicht bewaart en het conventionele tijdsbesef verdwijnt. De tot halve snelheid vertraagde muziek van John Davis galmt griezelig door tijdens de pulserende reeks optredens, en je vraagt je af of je in de volgende scène je evenwicht kunt terugvinden. De timing is overal muzikaal en suggereert een nauwelijks gehandhaafde wereld van gezond verstand; Natuurlijk sluipt de droomwereld het puriteinse gevoel van fatsoen van de bewuste geest binnen, waardoor een secundair gevoel van onevenwicht ontstaat dat beproefd wordt aan de bar van... wat er ook maar in je opkomt. Delirium?